Στις σπουδές μου είχα την ευκαιρία να ζήσω σε διαφορετικές χώρες, μακρυά που την Κύπρο. Τζείνο που ήταν ξεκάθαρο πριν φύω εν ότι ο πιο σημαντικός παράγοντας για να εγκληματίζεσαι κάπου και να περνάς καλά εν οι άνθρωποι. Αλλά το δεύτερο πράμα που παίζει σπουδαίο ρόλο εν το περιβάλλον. Άθελα μου, όσο και αν ακουέται οξύμωρο, ήρτα πιο κοντά στη φύση στες ανεπτυγμένες πόλεις που επήα. Ακούεται παράξενο που εν το είχα εκτιμήσει πιο πριν, αν σκεφτείς πόσες φορές πάμε θάλασσα κάθε χρόνο.
Στο Εδιμβούργο, ακριβώς κάτω που την εστία που εμείνισκα 2 χρόνια, υπάρχει ένα πάρκο με λίμνες και βουνά μες τη μέση.
Στη Γένοβα, με τα πόθκια εκατεβαίναμε στον παραλιακό τις νύχτες.
Και στην Αυστραλία, επέρναν ο ποταμός Brisbane δίπλα που το πανεπιστήμιο. Κάθε μέρα επερπάτουν την γέφυρα για ένα τρίμηνο. Εκτός που τες φορές που αρκούσα, που εχρειάζετουν να πάω με ποήλατο.
Ούλλοι τούτοι οι τόποι έχουν ονόματα, τα οποία φυσικά έχουν συναισθηματική αξία για μένα που τα πέρασα. Για τζείνο που τα δκιαβάζει πρώτη φορά, θωρεί το παραπάνω σαν παραμύθι παρά αλήθκεια. Άρα, τελικά αξίζει να αναγνωρίζουμε έντα φυσικές ομορφιές έχουμε κοντά μας για να τες απολαμβάνουμε τζαι να κτίζουμεν αναμνήσεις πάνω τους.